özlemek garip.. böyle yazmak kadar garip en az.. kış uykusundan uyanmış gibiyim.. sanki durmuş zaman ve ben yatmışım uykuya, kafam durmuş. beynim çalışmıyormuş. ve şimdi yeni yeni uyanırken bu uykudan, uyuşmuş bedenimle zihnim doğan güneşe uyum sağlamaya çalışıyor.. o uykunun alışkanlığıyla güneşin sıcaklığı karışıyor ruhumda.. yazıyorum gelişine.. kafam güzel uzun zamandır olduğu gibi.. gözyaşlarım kahkahalarıma karışıyor.. herşey girdi birbirine..
gözlemek
özlemek
ve emek...
gözlemek
özlemek
ve emek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder